Anders dan anders

Olà! (mijn Portugees reikt helaas nog steeds niet verder dan deze standaard-begroeting)

Vorig weekend was het eindelijk zover: ik heb de zee gezien! Meer nog: ik heb op het strand gezeten, in zomerkledij, met sletsen aan én met een ijsje in de hand wegens té warm. Instant-vakantiegevoel!
We hebben er wel wat voor over moeten hebben, maar na een half uur op de metro, 20 minuten stappen en een uur op de bus, zijn we toch in onze missie geslaagd!

Zonsondergang aan het strand met kotgenootjes

Maandagavond heb ik de Portugezen (en andere Erasmussers) laten kennis maken met onze heerlijke Vlaamse keuken op de Benelux-Euronight, georganiseerd door ESN. Samen met 2 Vlaamse en 2 Hollandse meisjes hebben we voor iedereen gekookt in een restaurant. Wel graaf om zo eens in een echte restaurantkeuken te staan, ik voelde mij bijna Jeroen Meus (helaas mis ik de kook-skills).
Op het menu stonden hutsepot, wentelteefjes, boterkoek, chicken nuggets, appelmoes en uiteraard frieten! Oh jee, wat was ik blij met deze lekkere kost. Ik heb denk ik gegeten voor 10! Het was alleszins een geslaagde avond.

Ik ben ondertussen (weeral) een paar dagen ziek geweest – volgens  mijn eigen diagnose was het een fameuze keelontsteking – met als gevolg dat ik nu al 2 dagen zonder stem zit. Thee, honing, broccoli, wortelpuree, appelsienen en bananen zijn mijn beste vrienden geworden de laatste dagen! Maar er is beterschap in zicht (want na regen komt zonneschijn, toch?) en morgen ga ik gewoon terug naar school.

Ik heb dus helaas geen spectaculaire weekendverhalen te vertellen. Of toch: bij het uitschudden van mijn lakens door het raam, zijn mijn kussensslopen naar beneden gevallen. Niks erg, laat het nu net zijn dat ik uitkijk op een 6 meter lager liggend terras van een gebouw dat niet bewoond is, waar nooit iemand komt, en waar geen ingang is. Hmm. Gelukkig was ik ziek en heb ik dus 2 dagen de tijd gehad om uit mijn raam te staren en een plan te bedenken. En met resultaat: de oplossing bleek in de verdieping hieronder te liggen. Ff aanbellen bij de dokterspraktijk, een rondleiding krijgen in heel het gebouw et voilà: toen was er een klein achterdeurtje dat uitgaf op het terras.

Tot zover dus het spectaculaire deel van mijn weekend. Om de boel hier een beetje interessant te houden, heb ik besloten om het deze keer anders aan te pakken! En aangezien ik hier meer leef met Italianen dan met Portugezen, bij deze enkele interessante Italiaanse weetjes:

-         - Er zijn héél grote verschillen tussen Noord- en Zuid-Italië en soms lijkt het wel alsof het gewoon 2 aparte landen zijn. Zo eten ze bijvoorbeeld in het Zuiden ‘pasta patata’ = pasta met daaronder gekookte aardappelen en een sauske. Van een koolhydratenbom gesproken… In het Noorden kennen ze dit absoluut niet.

-         - Zeg nooit zomaar pizza tegen een pizza. De enige goede pizza voor Italianen is die uit Italië of diegene die ze zelf maken en volgens hen kan je dus nergens goede pizza eten in het buitenland.

-         - Hetzelfde met kaas. Mozarella is niet hetzelfde als mozarella.

-         - Italianen komen altijd te laat. Afspreken om 22u op café? Dat is dan ongeveer om 23u vertrekken op je appartement. Oja, en zeker niet laten weten dat je later zal zijn.

-         - Volgens zowat alle Italianen is Berlusconi een oplichter, en de meeste willen zelfs niet over hem praten.

-          Italianen eten één keer per dag pasta, en altijd tijdens de lunch. Pasta tijdens het avondeten is absoluut not done. Ze kiezen s’avonds steevast voor sla met groenten en crackers.

-         - Stil praten is niet echt hun ding. Ze roepen liever luidkeels naar elkaar met als gevolg dat 20 Italianen samen geluid produceren voor 100 man.

-         - Italianen zijn heel vrijgevige en toegankelijke mensen. Al hebben ze op sommige plaatsen in Italië liever geen toeristen en word je er dus snel buiten gekeken in restaurants.

-         - Italianen geven zelf toe dat hun Engels heel slecht is (wat nog zacht is uitgedrukt). Volgens hen is het allemaal de schuld van de TV. Want alle Engelstalige series worden gedubd, en dus komen ze amper in aanraking met Engels. Een mogelijk aanvaardbare theorie lijkt me dat, maar als ik naar de kwaliteit van hun Engels kijk, geloof ik niet dat dit de enige reden is.

-         - Tot slot: ondanks alle mankementjes zijn het heel vriendelijke mensen en helpen ze je direct waar nodig!

Aan een lijstje met Portugese weetjes wordt gewerkt!

See you next time!
xxx 

 De beste Marangoshka van Lisboa!

Terrace with a view (helaas staat the view niet op de foto) 

Het eerste bezoek en nieuwe culinaire ervaringen

Olà!

Dankzij het goede weer, bezoek dit weekend en het vele schoolwerk is mijn blog een beetje achtergebleven MAAR dat ga ik dus bij deze goed maken.

Het eerste belangrijke feit: ik heb vorig week een op-en-top Vlaamse maaltijd klaargemaakt voor mijn kotgenoten. Mijn appelmoes met kipfilet, frietjes en sla viel (letterlijk) heel goed in de smaak! En oh my god, wat was ik blij dat ik éindelijk nog eens goede oude klassieke Vlaamse kost kon eten!! Mijn kookkunsten gaan er hier trouwens enorm op vooruit: pasta met ham/prei, verloren brood, béchamelsaus, soepkorstjes (oké sorry, aan de soep zelf ben ik nog niet toe gekomen), patattenpuree, … Ik ga erop vooruit J.

Op donderdagavond was het ook tijd voor de 2de editie van ons Erasmusdinner. Ditmaal georganiseerd door 2 Vlaamse meisjes die ons meenamen naar een Amerikaans hamburgerrestaurant, hmm! Tophamburger gegeten. Hoewel ik het nu ondertussen echt wel gehad had met én rijst, én frieten én brood te krijgen bij elke maaltijd ... Ik snap niet hoe die Portugezen dat allemaal binnenkrijgen. 

Maar voor ik het weer een hele blog lang over eten heb … : Ik heb mijn eerste bezoek gehad dit weekend! De eer was aan Vali om mijn eerste bezoeker hier in Lissabon te zijn, en het was TOP.
Zaterdag hebben we wat rond gekuierd in Lissabon, ijsjes gegeten, veel mooie uitzichtjes gezien, nieuwe straatjes ontdekt, nog meer ijsjes gegeten, … Met zo’n 25 graden en blauwe hemel was het zalig weer (verantwoord ijsjesweer dus) en hebben we zo’n 15km gewandeld! Wel grappig dat ik hier nog steeds nieuwe buurten ontdek, nieuwe winkeltjes, … Ookal zit ik hier nu meer dan een maand, ik heb het gevoel dat ik nog niet eens de helft van Lissabon gezien heb.

Op zondag zijn we samen met mijn Italiaanse kotgenote naar Belem geweest (een wijk net buiten Lissabon), die bekend staat om haar ‘Pasteis de Belem’ (of pasteis de nata). Na eerst wat cultuur te hebben opgesnoven op één of andere toren, heb ik voor het eerst de échte pasteis geproefd hier: hmmmmm! Tienduizend keer beter dan diegene die ze hier in het centrum van Lissabon verkopen! Ik bestel alvast een extra valies om een pasteis’ke of 100 mee naar België te smokkelen!

 Belem

 Pasteis de Belem!!

 Toren van Belem

In de namiddag zijn we dan – uiteraard – naar een voetbalmatch van Benfica geweest. Ik heb het geluk gezegend te zijn met een boyfriend die elk stadion kent, alles op voorhand opzoekt en mij uiteindelijk altijd zo ver krijgt om mee te gaan … Maar soit, het was wel de moeite en ik ben blij dat ik het eens gezien heb! Die Portugezen gaan hier echt keihard op in het voetbal, niet normaal. In België staan ze wat te roepen en te zingen, maar hier is dat echt 10x zo luid. En IEDEREEN heeft hier een sjaal van de club aan. En met iedereen bedoel ik écht iedereen. Om niet uit de toon te vallen en om ons toch wat te integreren, hebben we dan ook maar één gekocht. J

En laat nu net het grootste shoppingcenter van Portugal gelegen zijn vlak naast het Benfica-stadion… Voor ieder wat wils, denk ik dan! Shoppen op een zondagavond tot 23.30u, daar kan België nog eens een voorbeeld aan nemen!

Maandag ben ik met Vali nog wat gaan rondhangen en heeft hij zijn laatste ijsje gegeten, alvorens terug op het vliegtuig richting België te stappen. Hoewel het toch wel vreemd was om hem af te zetten aan de luchthaven, hebben we er allebei van genoten en was ik stiekem toch blij om nog eens paar dagen Nederlands te kunnen praten J.

Dinsdag en woensdag heb ik eindelijk nog eens een inhaalbeweging gedaan voor school, want met het mooie weer is het echt héél moeilijk om een hele dag geconcentreerd te blijven. Meestal werk ik tot 15u, om dan een felle zon te hebben die op mijn kamer schijnt met een temperatuur die zelfs de woestijnhitte overschrijdt. Dus ideaal moment om dan een luchtje te gaan scheppen en af te spreken met wat mensen hier voor een terraske.

Donderdagavond hadden we afgesproken met een paar vriendinnen om hier sushi te gaan eten. In Portugese termen is dat 13 euro betalen voor een buffet om ‘U’ tegen te zeggen, inclusief alle drank, hapjes en gerechten à la carte. Ondanks het feit dat ik geen sushi-fan ben, voelde ik mijn kleedje na ronde 2 aan het buffet toch wat kleiner worden precies. Overvol en inclusief opgeblazen gevoel, waren we nog net in staat om onszelf te verslepen naar ‘Lust’, een discotheek in het centrum. Ze serveerden er gratis Sangria voor Erasmusstudenten (ik heb al die tijd gedacht dat Sangria typisch Spaans was, maar blijkbaar is het Portugees), dus dat hebben we dan ook nog maar meegenomen.

Vrijdag was het “maar” 20 graden, en aangezien mijn kotgenoten zomerkledij nodig hadden, betekende dat: shoppen (nee, ik heb niks gekocht, mama!!). S’avonds sms’te een ex-klasgenoot dat hij toevallig op citytrip is in Lissabon dit weekend, dus heb ik hem gisterenavond maar laten kennis maken met Bairro Alto J.

Vandaag ga ik met mijn kotgenoten, vrienden, vrienden van vrienden enz. een poging ondernemen om naar het strand te gaan. Aangezien Lissabon aan de Taag ligt en niet direct aan de zee, moeten we 20 minuten op de trein zitten volgens Google. Ik hoop in ieder geval dat ik vandaag eindelijk de zee zie!

Verder houden we morgen met alle kotgenoten een “dinner” in onze flat, en maandagavond organiseert ESN een Belgisch/Nederlandse avond: must go, dus!

I’ll keep you posted!

xxx

Carnaval, chocolade en zomer: wat wil een mens nog meer?

Bom Tarde!

Allereerst: HET WORDT 24 GRADEN DEZE WEEK!! Na 4 druilerige weken is er eindelijk beterschap in zicht, woehoe! Mijn sletsen, zonnebril en zomerkledij liggen alvast klaar!

Verder gaat alles hier zijn gewone gangetje: naar school gaan, eten maken, wassen & plassen, nieuwe mensen ontmoeten, erasmusfeestjes, … Ik begin er helemaal aan gewend te raken. 

Het is wel jammer dat er niet zoveel dagactiviteiten meer georganiseerd worden door de erasmusverenigingen hier, dus had ik donderdag samen met een paar anderen zelf een Erasmus dinner georganiseerd voor iedereen die wou komen (lang leve Facebook). We zijn met een groep van ongeveer 15 mensen gaan eten in een typisch Portugees restaurant en het was een succes, al zeg ik het zelf J. Hoewel ik nog steeds geen fan ben van de Portugese keuken (lees: vis, vis, vis, vis en soms eens kip) doe ik m’n uiterste best om soms toch eens iets nieuw te proberen…. Al eindigt mijn keuze toch vaak bij de vertrouwde ‘frango’ (kip). Na het etentje zijn we met een paar nog iets gaan drinken in Bairro Alto en ben ik naar een Nutella-feestje geweest!! ESN organiseerde een party waar pannenkoeken, aardbeien en muffins met Nutella werden uitgedeeld. Dreams come true in Lisbon!  

 Nutellaparty

Nutellaparty met muffins! 

Zaterdag was het dan éindelijk carnaval, en na een hele vrijdag op zoek te zijn geweest naar een kostuum vond ik het resultaat toch geslaagd! Rarara, wie herkent ons?…. (het antwoord staat onderaan dit blogbericht). 

We waren in ieder geval origineel, want ondanks de 100den 'minions', Pipi Langkousen en Minnie Mouses was er niemand verkleed zoals ons! Die gekke Portugezen wouden zelfs met ons op de foto, haha! 

Na 2uur in de gietende regen te wachten, kwamen er uiteindelijk – volledig op het Portugese tempo – dan toch een aantal bussen ons ophalen en arriveerden we rond 21u in Torres Vedras, de stad in Portugal waar carnaval het hardst gevierd wordt. We waren met zo’n 250 verkleede erasmussers en het waren vooral de Brazilianen (uiteraard) die de sfeer maakten met de carnavalliedjes. Na een korte kroegentocht en het eten van mijn eerste ‘Befana’ (een pistolé met een stuk vlees tussen) was er de parade met de carnavalwagens, dansgroepen, reuzen, enz. Het thema was ‘televisie’ en sommige kostuums waren dan ook écht goed gevonden!

Iedereen op straat was verkleed en stond te dansen en te zingen, echt héél grappig om te zien. Daarna ging het feest door op verschillende pleintjes in de stad waar een paar DJ’s plaatjes stonden te draaien. Muziek à la Michel Telo’s “Ai se eu te pego” en Gustavo Lima stond centraal en na een tijdje begon ik me meer op een pensenkermis te voelen dan op een carnaval. Maar het was wel we moeite om eens mee te maken, vooral het feit dat iedereen in de meest hilarische kostuums de meest hilarische dansjes aan’t doen was, op dan ook nog eens hoempapa-muziek. Lachen J. 

Door het slechte weer waren onze hoeden nat en zijn ze uiteindelijk gaan vliegen. Deze foto toont ons alternatief ... 

Na een lange nacht keerden we terug naar huis, alweer op het Portugese tempo: 1,5u later dan gepland. Zondag was dan ook een complete rustdag met wat schoolwerk.

Gisterenavond was ik uitgenodigd bij 2 Vlaamse meisjes die ik hier heb leren kennen, omdat ze chocolade fondue gingen maken! De vriend van één van hen was net aangekomen uit België en had belgische chocolade bij, hmmmm! En dus heb ik de dag gisteren afgesloten met de béste chocolade fondue die ik ooit heb gegeten (gene zwans)!

Ook vandaag stond er schoolwerk op het programma. Aangezien ik een paar dagen geen les had, probeer ik een inhaalmanoeuvreke te doen, maar da’s ni altijd even simpel. Zo sms’te het Deense meisje me om te vragen of ik mee wou voor een theepauze + gebak. JA DEUH! Dus byebye schoolwerk en hello sunshine, pasteis de nata en muffins! En ja mama, ik heb het ook gezond gehouden en heb ne simpele platte water gedronken, no worries J.

Ookal leef ik nu bijna een maand in Lissabon, toch is het nog steeds héél moeilijk om te wennen aan het Portugese ritme. Vooral het late tijdstip voor het dinner, steekt soms echt wel tegen. S’avonds eten ze hier niet om 18u of 19u, maar om 21u en als het kan zelfs 22.30u. De mensen die mij kennen, weten uiteraard dat ik het NOOIT zo lang volhoud zonder eten, dus meestal eet ik toch al iets rond 18u of 19u en heb ik dus eigenlijk 2x dinner. Ik ben blij dat ik voorlopig nog in al mijn broeken pas, en ik hoop dat dit ook zo gaat blijven! J

Até logo!
xxx

P.S.: Ik ben jullie uiteraard het antwoord van ons verkleedpartijtje nog verschuldigd: wij waren verkleed als de 3 goede feeën uit Doornroosje! Aan iedereen die dit juist had proficiat, aan iedereen die dit niet juist had, ook proficiat!