I'm becoming a Portuguese!

Olá todos!

Ik begin ondertussen meer en meer ingeburgerd te geraken hier in Lissabon en de stad voelt steeds ‘minder vreemd’ aan. Ja, ik zou bijna kunnen zeggen dat ik me geen toerist meer voel en me hier thuis begin te voelen. Helaas is het enkel maar een gevoel, want zowat alle Portugezen beginnen nog steeds spontaan in het Engels tegen mij (mensen met blond haar zijn hier heel zeldzaam precies… ) en ondanks het feit dat ik probeer te doen alsof ik kan lezen wat er op de verpakkingen staat van de supermarktproducten, val ik toch geregeld door de mand. Het valt me echter wel op dat ze één voor één heel vriendelijk en behulpzaam zijn. Als je iets nodig hebt in de winkel staan ze direct voor je klaar, zonder opdringerig te zijn. Én ja, zelfs Engels is voor hen geen probleem. Ik ben al blij dat ze beseffen dat hun Portugees taaltje echt ne warboel is voor ons J.

De enkele Portugese lessen die ik ondertussen heb gekregen, werpen helaas nog niet veel vruchten af. Ik weet ongeveer hoe de dingen worden uitgesproken en hoe ik iets moet lezen, maar mensen begrijpen is nog steeds compleet onmogelijk. Ik heb zelfs de indruk dat mijn Italiaans er beter op vooruit gaat dan mijn Portugees, met dank aan de duizenden (oké nee, het waren er 25 maar ze leken met veel meer!) Italianen waarmee ik vrijdag op restaurant ben geweest. Ciao, Buon Appétitoo, Andiamo, Dolce en No comprendo zijn zowat de woorden die ik die avond heb leren gebruiken. Vooral de ‘no comprendo’ komt van pas wanneer mijn Italiaanse vrienden subtiel dreigen over te schakelen van het Engels naar hun vertrouwde Italiaans … J.

 Etentje in een typisch Portugees restaurant

Vorige week leek trouwens wel een compleet Italiaanse week. Mijn kotgenote Giulia heeft voor ons haar spaghetti Carbonara klaargemaakt, en donderdag maakte Federica haar bekende Napolitaanse pizza, hmmmmmmm!

 Pasta Carbonara

 Pizza: the making of

Zaterdagavond zijn we met de hele groep Italianen (vrienden, en vrienden van vrienden, …) naar een absurd Erasmus-feestje geweest in de Gossip club. De hele avond werden er plastieke opblaasdieren in het publiek gegooid, rollen toiletpapier afgeschoten en rubberbootjes gebruikt om te pootje baden in de massa. Echt héél geestig!

Zondag was dan ook een rustdag met wat schoolwerk, thesiswerk en een koffie-met-gebak-pauze in de namiddag, in één van de vele pastelaria’s hier.

Hoewel ik soms de indruk heb dat het hier écht wel zomer aan’t worden is, werd ik deze week nog maar eens met mijn neus op de feiten gedrukt (= regen!). De perfecte huisvrouw in mij had de was en de plas gedaan en omdat het zo warm was en de zon scheen, besloot ik om een deel van mijn waske buiten op te hangen aan de wasdraad onder mijn raam (overigens nog een argument dat ik écht portugees aan’t worden ben). Tijd voor een koffiepauze met een paar vrienden. En uiteraard, je kan het al raden: ondertussen bereikt een Portugese stortbui Lissabon en daar ging mijn propere was… maar uiteraard heb ik dat alweer gefixt J!

Vanaf eind deze week is het ook carnaval en dit wordt hier blijkbaar heel hard gevierd. Ik ben me met enkele meisjes alvast gaan inschrijven voor een trip naar het ‘carnaval à la Rio’, namelijk in de stad Torres, 50km van Lissabon. En het toffe is natuurlijk: we moeten ons verkleden en kunnen dus deze week volop op zoek gaan naar een gepast kostuum! Het thema is ‘The world of Television’, dus dat lijkt me alvast niet zo heel moeilijk. Foto’s volgen ongetwijfeld!

Het schoolwerk begint zich echter stilaan op te stapelen, waardoor ik mezelf soms moet verplicht om een dag binnen te blijven en alles bij te werken. Presentaties, essays, teksten, … en o ja, het schijnt dat ik hier ook nog ergens een thesis moet schrijven… MAAR zoals altijd, zal ook dit wel weer goed komen J!

I’ll keep you posted!

xxx

 Praça do Comércio

 Elevador

 Restauradores

Restauradores: uitzicht vanop ons kot!

Erasmuslife Lisboa

Hoihoi (da's gewoon Nederlands hé, vrienden),

Het is een druk weekend geweest, dus ik heb heel wat te vertellen. Vrijdagavond ben ik met de twee Italiaanse meisjes van mijn kot naar de Erasmus BBQ geweest. En vanaf nu vermeld ik het woord BBQ niet meer omdat het dat absoluut NIET was. We hadden een verdieping van een restaurant voor alle erasmussers, waar we hamburgers en frieten konden eten (oké, een waardige en vervangende maaltijd dus!).  Ik heb er ook nog een paar nieuwe mensen leren kennen waarmee we daarna nog iets zijn gaan drinken in Bairro Alto. Ondanks het feit dat we zaterdagmorgen al om 9u op de bus moesten zitten naar Sintra, besloten we toch nog om uit te gaan in Main, één van de bekendste clubs hier in Lissabon. We waren namelijk met een hele toffe groep en mochten dan ook nog eens gratis binnen, dus het was moeilijk te weigeren J. Ter plaatse waren er ook nog wat vrienden van vrienden dus onze groep was uiteindelijk best wel groot. De club zelf viel echter wat tegen: 4 euro voor een cola’ke, amper ruimte om te bewegen, en naar het toilet gaan stond gelijk aan een halfuur-durende tocht met wringen en stompen. Maar de muziek was wel goed, een beetje Tomorrowland in’t klein!

Na een korte nacht en een goei douchke stonden we de volgende fris en monter aan de bushalte om naar Sintra te vertrekken. De trip was zeker de moeite, maar o zo vermoeiend. Boven op de top van een enorm hoge berg staat er een kasteel dat bezocht kan worden door toeristen. Normale mensen nemen dan uiteraard de pendelbus die tot op de top rijdt, omdat de weg echt heel steil en lang is. Maar die van de erasmusvereniging hadden natuurlijk zin om ons wat te laten afzien, dus ja hoor: wij hebben alles te voet gedaan! Mijn kuiten voelen het nog steeds! Maar bon, we zullen het maar als sport bekijken zodat ik weer wat extra pateekes en zoetigheden kan eten hier (omnomnom!).  Ik heb ook weer heel wat nieuwe mensen leren kennen en we hadden ook een hele leuke groep waardoor het uiteindelijk nog wel meeviel.

De bovenste rij 3 Italiaanse meisjes, daaronder een Deense en een Poolse.

Op de top!

 Kerkje (denk ik)

In de plaatselijke Pastelaria

 Naar boven wandelen ...

Kasteel

 Uitzicht vanop de top

Paleis van de vroegere Queen

De volledige groep van de Sintra-uitstap

Zondagmorgen voelde ik mij zo stijf als een hark. Ik heb het dus rustig gehouden en heb pannenkoeken gebakken voor iedereen van mijn kot! En ze vonden het blijkbaar lekker want op een paar uurtjes waren de 20 pannenkoeken allemaal op. We hebben zondag ook nog een nieuwe flatmate bijgekregen, een Duitse jongen die hier nu tussen 7 meisjes zit, haha J. Benieuwd hoelang hij dit zal volhouden!
Verder probeer ik hier ook zo nu en dan wat aan mijn thesis te werken als ik een vrij moment heb, hoewel dit hier toch moeilijker is dan ik had gedacht. Maar eens alle paperassen in orde zijn en alles wat in z’n plooi valt, zal dit hopelijk wel beteren!

Gisteren heb ik ook kennisgemaakt met het vak Portugese Cinema, momenteel toch wel mijn “favoriete” vak hier. De eerste les was een lachertje voor een ex-tv-studente: wat is kikkerperspectief, vogelperspectief, scherptediepte, pan, tilt, travelling shot, … Een goeie opfrissing voor mijn geheugen dus! Wat me hier wel opvalt, is dat alle vakken vrij praktijkgericht zijn. We moeten voor elk vak een presentatie doen en een uitgebreid essay en een kritiek schrijven. Enkel voor Portugees zal ik dus een eindexamen hebben, en voor het vak van de Europese Unie een kleintje.

Sinds gisteren ben ik ook wat ziek, fameuze verkoudheid door het wisselende weer (regen, wind, warm, koud, …). Lang leve de eucalyptusdruppeltjes die ik (gelukkig!!) van thuis heb meegebracht. In combinatie met wat kiwi’s, appels, wortelen en kilo’s broccoli hoop ik dat ik er snel vanaf ben!

Até logo!

Xxx

Dorien 

Just another day in Lisbon

Olá a todos e feliz valentim!

Met dit regenweer heeft een mens niks beter te doen, dus dan schrijven we nog maar een blogberichtje om jullie te plezieren.

Mijn lessen op school zijn ondertussen gestart, maar het lijkt me toch moeilijker dan ik dacht. Eén van de vakken die ik gekozen heb gaat over de Europese Unie en alle politieke shizzle errond (absoluut niks voor mij dus). Godzijdank wordt er op z’n minst al les gegeven in verstaanbaar Engels, vooral dankzij de Amerikaanse studenten die ook bij mij in de groep zitten (maar iets te hard op gaan in het hele politieke gebeuren en een net iets té uitgesproken mening hebben). Ik weet dus nog niet hoe ik dit ga aanpakken, maar zoals alles hier, zal ook dit zich wel uitwijzen na verloop van tijd.

De Portugese talencursus die ik gisteren voor het eerst kreeg, was gelukkig wél wat interessant en vooral nuttiger. We hebben op één les alle mogelijke Portugese klanken gezien, onszelf leren voorstellen, het alfabet geleerd, … Chamo-me Dorien, sou Belga e sou estudante de Comunicacáo Social. Oké, als je deze zin leest, lijkt het echt héél erg hard op Frans en lijkt Portugees niet zo moeilijk. MAAR. Op één of andere manier spelen die Portugezen het klaar om alles zo averechts uit te spreken en om te vormen dat je gewoon geen enkel woord meer herkend. Zo spreekt iedereen mijn naam hier dus uit als Dorian, geen idee waar ze het halen maar het is waarschijnlijk weer één of ander vreemde regel in hun grammatica.
Oja, wat het obrigado-probleem betreft: Het betekent wel degelijk ‘dankjewel’ (als snap ik niet waarom de kassierster het zegt als ze je wisselgeld geeft, maar soit.). En als je vrouwelijk bent moet je obrigadA zeggen, ben je mannelijk dan is het obrigadO. Je moet er maar op komen J.

Gisteren ben ik met een hoopje Italiaanse erasmussers en een Portugees meisje naar Bairro Alto geweest, de bekendste uitgaansbuurt van Lissabon met héél veel bars/restaurants. Het enige probleem is dat Portugezen hier voor 1u s’nachts blijkbaar niet op café gaan. Ze tafelen vanaf 22u, om dan rond 1u buiten te komen en iets te gaan drinken, om dan pas dààrna naar een club of discotheek te gaan. Ik moet nog fameus wennen aan het ritme, want om 24u ben ik hier elke avond groggy. Maar ondanks alles was het wel een leuke avond en zijn we toch in enkele bars iets gaan drinken.

Vandaag was het eerder een luie dag: was’ke doen (mijn kleren hebben alles overleefd, olé), naar de winkel gaan (ik heb de Lidl ontdekt, olé), schoolpapieren sorteren en paperassen in orde brengen. Ik begin hier ook uit mijn fouten te leren en werk nu met een boodschappenlijstje dat ik professioneel laat vertalen door mijn vriend Google alvorens naar de winkel te vertrekken, zodat ik niet met de foute producten thuis kom. Zo leerde ik vandaag dat ik farinha, azucar en ovos nodig heb om pannenkoeken te bakken deze week!

Voor vanavond staat mijn eerste BBQ van het jaar op het programma, georganiseerd door de Erasmusvereniging. Ik hoop dat ze worsten en hamburgers hebben. En frieten, want dat heb ik hier nog NIET gegeten. Als het dus niet té hard regent en we op een niet-doorweekte manier kunnen aankomen in het restaurant, ga ik dus straks met het Italiaanse meisje van mijn kot naar de BBQ. Let’s hope for the best.

Naast al de culinaire probeerseltjes staat er morgen een échte culinaire trip op ons te wachten: we gaan met ErasmusLifeLisboa naar Sintra (zo’n 30km van Lissabon) om er wat dingen te bezoeken en meer weet ik voorlopig ook niet. Maar aangezien we met een hele groep zijn, zal het nog wel leuk worden!

Até logo!

Dorien
xxx 

Alles begint wat vorm te krijgen

Bom dia,

Het is alweer enkele dagen geleden dat ik hier nog iets schreef, dus bij deze doe ik een inhaalmanoeuvre. Zondagmiddag was het éindelijk iets beter weer (lees: het regende niet) en ben ik het oude stadscentrum rond Baixa en Chiado gaan verkennen waar ik ook voor het eerst de rivier de Taag heb gezien die hier in Lissabon uitmondt in de Atlantische Oceaan. Omdat het zondag was, waren er ook heel veel toeristen (lees: Japanezekes) op trot met hun übergrote fototoestellen. Héél gemakkelijk dat ze alle toeristische standbeelden/gebouwen/pleinen uit hun toeristengidsen gingen bezoeken, en ik ze dus gewoon maar hoefde te volgen, haha! J  Het Praça do Comércio (één van de grote pleinen hier) was zeker de moeite na mijn toch wel lange wandeling.

 Praça do Commercio

In de namiddag ben ik met Julia (een Italiaans meisje van bij mij op kot) en nog drie andere Italiaanse meisjes naar het Modemuseum van Lissabon geweest. Gelukkig deden ze hun uiterste best om Engels te praten, want Italiaans is voor mij minstens even erg als dat Portugees hier!  Het museum op zich was leuk ingericht en er hingen vooral werken van studenten uit de mode-academie, maar ook van bekendere Portugese ontwerpers.

Absolute musthave voor dit weertje! 

 Non-violent knives

Nadien kwamen we in café A Brasileira nog een Griekse flatmate van de Italiaanse meisjes tegen en hebben we een koffie/theepauze gehouden met een stuk Portugese appeltaart. En dat (vooral de taart, natuurlijk) deed ongelooflijk deugd want gisteren was het hier best wel koud met felle wind waarbij je echt bijna omver werd geblazen. Ik heb hier meerdere tafelkleedjes, menukaarten en zelfs hele terrassen zien wegvliegen!  Gisterenavond zijn we dan ook maar mooi binnen gebleven en maar goed ook, want de regen en wind werden steeds erger.

Maandag had ik mijn eerste schooldag, maar meer dan een welkom-moment en een parlé van de directeur over hoe goed de school wel niet is en dat Europa nood heeft aan mensen zoals ons, was het eigenlijk niet. Ik heb hier ook al direct kennis mogen maken met het Portugese ritme: we werden op school verwacht om 14.30u, om uiteindelijk nog voor een gesloten deur te staan tot 15.10u… Ik heb me na het infomoment maar meteen lid gemaakt van Erasmusvereniging ESN en ErasmusLifeLisboa waardoor ik nu de trotse eigenaar ben van twee extra lidkaarten (Hoezee, alsof mijn portefeuille nog niet volgepropt genoeg zat). En ook mijn metro-abonnement is na veel gedoe in orde gekomen (joepie, nog een kaartje).

Verder heb ik maandag heel veel gewandeld, van het bekende ronde punt Marques de Pombal tot downtown Lissabon en terug naar mijn kot. Het leek me een goede gelegenheid om zo eens de hele Avenida da Liberdade af te wandelen langs alle chique winkels en dure merken waarvan ik enkel mag dromen: Michael Kors, Chanel, Louis Vitton, Armani, … Maar het was zeker eens leuk om te zien.

Sinds maandagavond is er ook nog een nieuwe kotgenote bijgekomen: een Italiaans meisje die stage komt doen in Lissabon. Ocharme het kind, ze kwam hier vermoeid aan om 21u en kon zelfs niet meer naar de supermarkt voor haar gerief. Maar het ziet er mij wel een leuke uit!
We hebben die avond ook samengezeten met alle meisjes uit het huis om de praktische zaken te bespreken (waspoeder, afwasmiddel, vuilzakken, …). Geloof mij: niet simpel!

Dinsdagmorgen werden we terug verwacht op school om de écht interessante informatie te krijgen over onze vakken, lessenroosters, taalcursus, ... Blijkbaar is het hier onmogelijk om dat allemaal op een halve dag af te handelen J.  De dag begon goed: de regen viel met bakken uit de lucht, en toen ik vertrok op kot wist ik al dat droog aankomen op school geen optie ging zijn. 

Op school heb ik een hele dag van her naar der kunnen hollen voor papieren, stempels, toestemmingen, inschrijvingen, registraties, foto’s, studentenkaarten, lessenroosters, … Om gek van te worden! Maar bon, ik ben uiteindelijk toch ingeschreven voor de Portugese taalcursus, heb bijna een studentenkaart, weet welke vakken ik ga opnemen en ken eindelijk ook mijn lessenrooster. Al is nog niet alles in orde, maar dat zal voor later deze week zijn!

Door het vele wachten tussendoor heb ik wel heel wat mensen leren kennen. Julienne (insider’ke voor de mensen uit Kessel), Melissa en Laura zijn nu niet de meest Braziliaanse namen, maar het waren wel leuke meisjes! Daarnaast heb ik ook nog een meisje uit Slovenië leren kennen die me nadien heeft meegenomen naar een winkel waar ik een goedkoop gsm’eke kon kopen. Ze vertelde me ook dat ze samenwoont met nog 3 andere Belgen waarvan één meisje uit Vlaanderen! Na gsm-nummers (Jaja, ik heb eindelijk een Portugees nummer!) te hebben uitgewisseld, besloten we s’avonds om samen iets te gaan doen zodat ik kon kennismaken met het Vlaamse meisje. Hoezéé!

S ’avonds ben ik met het Italiaans meisje van mijn kot naar een wine & cheese tasting geweest. Jaja, je leest het goed. Ik die huiver bij elk stuk kaas dat mijn ogen of neus passeert, had zich ingeschreven voor deze activiteit via de Erasmusvereniging. Het Sloveense meisje en de Vlaamse waren er ook, en verder heb ik ook nog 2 Deense mensen leren kennen en uiteraard weer wat Italianen. En NEE, ik heb géén kaas gegeten J!

Vandaag zal het een rustige dag worden met was huishoudwerk. Het is mijn beurt om de keuken te kuisen en ik ga een poging doen om mijn eerste wasmachine te doen en mijn kamer eens te kuisen!

See you!

xxx

P.S.: Doordat ik hier bijna continu Engels praat, begin ik echt Astrid Bryan-neigingen te krijgen wanneer ik terug Nederlands moet schrijven of praten… 

 Voor het schooleke

 Mijn favoriete metrohalte: die van het shoppingcenter!

 Een deel van de zuivelafdeling in de zotte supermarkt

Ingang van mijn kot 

De eerste dagen

Olà,

Ik ben hier nu bijna 2 dagen en alles is tot hiertoe heel goed meegevallen. Ik was nog maar net geland en wat zag ik op de luchthaven? Victoria’s Secret! Score!! Ik heb me maar direct een goei geurtje aangeschaft.

Na een helse tocht van de luchthaven tot aan mijn kot met veel te zware bagage was het een hele opluchting dat mijn kot zo goed meeviel. De eigenaar stond me op te wachten om alles uit te leggen, de sleutels te geven en me voor te stellen aan mijn huisgenoten. Ik zit hier samen met nog 5 andere internationale studentes uit Frankrijk, Italië, Engeland en Marokko waarmee ik de keuken deel. Ze spreken wel voornamelijk Frans onderling, dus dat is nog wel wat moeilijk maar met Engels komen we toch ook al een heel eind J. Het enige nadeel is voorlopig dat ik elke keer naar de 3^de verdieping moet met een trap waar geen einde aan lijkt te komen… Maar zo doe ik hier toch nog ìets van sport.

Mijn kamer 

Mijn badkamertje

Gemeenschappelijke keuken (de rommel is vooral niet van mij!) 

Ons kot bevindt zich op de Avenide da Liberdade, een héél grote straat en zowat de centrale baan van Lissabon. In de buurt zijn er heel wat pleintjes, winkeltjes en restaurants.  Ondanks het feit dat ik een moeilijke eter ben, lijkt het me hier op het eerste zicht qua eten dik oké: er zijn superveel authentieke bakkerijtjes die allemaal zoete koffiekoeken, taartjes, broodjes verkopen (joepie!). Zo heb ik gisteren een typisch taartje gegeten uit Lissabon (Pasteis de Belem, ofzoiets), een kruising tussen wat wij kennen als rijsttaartje, flantaartje en crême brulée maar wel superlekker!

Gisteren ben ik eens een kijkje gaan nemen bij mijn campus van de universiteit NOVA de Lisboa waar ik maandag een welkom-moment heb. Zo weet ik toch al waar ik juist moet zijn. Daarna ben ik ook nog naar het Centro Commercial Colombo geweest, een MEGAgroot shoppingcenter met bijna 400 winkels en één van de grootste supermarkten die ik ooit in heel mijn leven heb gezien. Ik heb zo’n voorgevoel dat ik hier regelmatig ga langskomen, vooral omdat ik een rechtstreekse metro voor mijn deur kan nemen.

Met mijn Portugees is het op dit moment nog niet zo goed gesteld (lees: ik versta er geen hol van). Ergens lijkt het wel een beetje op Spaans als je het leest, maar als je de mensen het hoort uitspreken liggen de klemtonen helemaal anders en klinkt het zelfs een beetje Arabisch. Ik ben er zelfs nog altijd niet uit of “Obrigado” nu ‘dankjewel’ of ‘alsjeblief’ betekent, want in de winkels zeggen ze dat echt altijd. Normaal krijg ik hier binnen enkele weken ook Portugese les, dus ik hou jullie op de hoogte als ik het antwoord heb gevonden J.

Verder heeft ook de UA me nog goed nieuws gebracht: IK BEN VAN ALLES GESLAAGD!! Dus als mijn examens hier in Lissabon ook nog goed gaan en ik mijn thesis hier kan afwerken, ligt mij diploma (en daarbij aansluitend dus ook het leven van een werkende mens) te lonken dit jaar!

Vandaag ga ik een bezoekje brengen aan de Primark en vanavond zal ik hier voor het eerst mijn eigen maaltijd koken, ik ben benieuwd. 

Até breve! (= tot snel)

xxx